من وتو
نشود فاش کسی، آنچه میان من و تست تا اشارات نظر، نامه رســــان من و تست
گوش کن،با لب خاموش سخن می گویم پاسخم گوبه نـــگاهی که زبــان من وتست
روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهـــــانی نـــــگران من وتست
گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید همه جا زمزمه عشق نهـــــــان من وتست
گو بهاردل وجان باش وخزان باش،ارنه ای بســا باغ و بهاران که خزان من وتست
این همه قصه فردوس و تمنـــای بهشت گفتگویی و خیـــــــالی زجهــان من وتست
نقش ما گو ننگارند به دیبــــــــا چه عقل هر کـــجا نامه عشق است نشان من وتست
سایه ! از آتشکده ماست فروغ مه ومهر وه از این آتش روشن که به جان من وتست
|
